Matogueiras dominadas por breixos (Erica, Calluna, etc.) e outeas (Ulex spp.) sobre chans ácidos.
Descrición incluída en "Bartolomé, C. et al. 2005. Os tipos de Hábitat de Interese Comunitario de España. Ministerio de Medio":
Inclúense todas as breixeiras ibéricas e baleáricas, salvo os do 4020 e 4040. Crecen sobre todo en zonas de influencia atlántica do norte e oeste peninsular, e penetran cara ao interior a través das montañas.
Descrición incluída en "Bartolomé, C. et al. 2005. Os tipos de Hábitat de Interese Comunitario de España. Ministerio de Medio":
Inclúense todas as breixeiras ibéricas e baleáricas, salvo os do 4020 e 4040. Crecen sobre todo en zonas de influencia atlántica do norte e oeste peninsular, e penetran cara ao interior a través das montañas.
Viven dende o nivel do mar ata uns 1.900 m, en chans sen carbonatos.
Son formacións arbustivas, a miúdo densas, de talla media e baixa con especies de Erica, Calluna, Cistus, Ulex ou Stauracanthus. Os da cornixa cantábrica e noroeste levan Erica ciliaris e E. cinerea, e toxos como OU. europaeus, OU. gallii ou OU. minor, con elementos cántabro-atlánticos como Daboecia cantábrica ou Pterospartum tridentatum subp. cantabricum. Na metade occidental, incluídas as vertentes meridionais cantábricas, levan Erica australis, E. lusitanica, E. arborea, E. umbellata, E. escoparia e Pterospartum tridentatum subsp. tridentatum, enriquecéndose en cistáceas como Halimium ocymoides, H. umbellatum, H. lasianthum, Cistus populifolius, C. psilosepalus nas zonas máis continentais ou meridionais (maior mediterraneidad). No ibérico setentrional e no Sistema Central, singularízanse por presentar arandos (Vaccinium myrtillus), xenebreiro rastreiro (Juniperus communis subsp. alpina) e gayuba (Arctostaphylos uva-ursi). No cuadrante nororiental, as breixeiras son máis pobres, levando sobre todo Calluna vulgaris e, ás veces, gayuba. Os breixeira-tojales do sueste alcanzan grande interese florístico, estando dominados por toxos do xénero Stauracanthus (S. boivinii, S. lusitanicus), e outros endemismos como Erica andevalensis, Ulex eriocladus, Echinospartum tridentatum subsp. lasianthum.
- Directiva 92/43/CEE do Consello do 21 de maio de 1992, relativa á conservación dos hábitats naturais e da fauna e flora silvestre (Trasposta por Real Decreto 1997/1995) Publicado en: Diario Oficial da Comisión n° L 206 de 22/07/1992
- Real Decreto 1997/1995 do 7 de decembro, polo que se establece medidas para contribuír a garantir a biodiversidade mediante a conservación dos hábitats naturais e a fauna e flora silvestre Publicado en: BOE 310, 28/12/1995
- Real Decreto 1421/2006 da 1 de decembro, polo que se modifica o Real
Decreto 1997/1995, do 7 de decembro, polo que se establece medidas para
contribuír a garantir a biodiversidade mediante a conservación dos
hábitats naturais e a fauna e flora silvestre
Publicado en: BOE 288, 2/12/2006