O caracol de Quimper (Elona quimperiana) é un caracol de tamaño considerable que habita as zonas arboradas da Bretaña francesa e da Cordilleira cantábrica. Debido á súa limitada e particular distribución está protexido en Francia e España.
Descrición
O Planorbarius corneus, é un gasterópodo que se asemella moito ao Caracol de QuimperDebido á súa forma e coloración, o caracol de Quimper adoita confundirse co Planorbis corneus, gasterópodo de auga doce moi empregado nos acuarios.
A cuncha do caracol mide uns 30 mm de diámetro e uns 12 mm de altura, estas medidas o conberten nun dos caracois maiores da fauna galega. A súa característica máis destacada son os seus laterais cháns. Isto é debido a que as 5 ou 6 voltas en espiral da cuncha están enrolladas dun xeito chán e sen volume como adoita ser noutras especies. No adulto, a abertura da cuncha (peristome) está bordeada cun beizo.
A cuncha do Caracol de Quimper é de cor marrón con pintas máis escuras nos individuos vivos, algúns caracois presentan matices amarelentos, sendo escaso nos caracois vivos, e común entre as cunchas dos mortos. A superficie da cuncha é bastante suave e mate, o cal o diferenza da Retinella incerta, caracol cuxa cuncha é brillante; as dúas especies cohabitan xuntas ao pé dos Pirineos e poden ser doadamente confundibles polos seus tamaños, cores e formas semellantes.
Unha das probas para diferenzar ao Caracol de Quimper doutros caracois é a translucidez da súa cuncha, o que permite ver o interior do caracol.
Distribución
Foi en 1817 cando un naturalista interesouse por primeira vez polo caracol de Quimper. Os primeiros especimes do caracol foron recollidos na área de Quimper, sendo enviados ao Barón André de Férussac quen, en 1821, describiu á especie baixo o nome de Helix quimperiana. Durante décadas, malacólogos e naturalistas seguiron traballando para establece-la súa distribución. Inicialmente foi descuberto na Bretaña, máis adiantes en España en 1855 e no País Vasco Francés en 1853, sendo coñecida a súa distribución xa a finais do século XIX.
Ao sur do golfo de Biscaia, o caracol de Quimper habita ao pé dos Pirineos, estendéndose a súa distribución ao longo do Cordal Cantábrico ata Galiza. En 1992 descubríronse por primeira vez novas poboacións ao sur do río Ebro, na Rioxa.
Orixe da foto: http://commons.wikimedia.org/wiki/File:SSL20113.JPG
Fonte do texto: http://gl.wikipedia.org/wiki/Elona_quimperiana
Entradas
